Pustkowie

[Ellie]

-Tiara, zrób to dla mnie i wracaj tam. Proszę!-powiedziałam zrezygnowana. Tiara nagle zmieniła kierunek i poleciała ku Williamowi

[William]

________________________
Nie ratuj mnie, sam dolezę >.< Po jakimś czasie...

[Ellie]

Nagle jednak znów zawróciła (xD)
-Co ty robisz! Tiara! Proszę...-jęczałam. Tiara jednak uparcie dążyła w drugą stronę od Williama, po chwili doganiając Locahę.

[William]

Lazłem dalej, choć nie czułem już nóg. Spojrzałem w dół, zatrzymując się. Zamiast na swoje nogi, patrzyłem na... pień. Mój pień. Pień Drzewa. Nagle mój kręgosłup się wyprostował, głowa zadarła do góry, ramiona wysztywniły, wyginając się na boki na podobieństwo konarów... Stałem się drzewem. Czy będę umiał wystukiwać ''kill me'' jedną gałązką? - zastanawiałem się. Drzewa się nie ruszają, nie bez wiatru.
__________________________
xD

[Ellie]

Tiara dalej leciała, a ja płakałam.
__________________
DRZEWO?!

[William]

_____________________________
Taa, jesion jakiś, czy coś...xD

[Ellie]

________________
xD

[William]

Locaha nieco zwolnił.

[Ellie]

Tiara również zwolniła, choć mnie to mało obchodziło (xD)

[William]

Locaha wyleciał.
_________________________________________
To teraz od razu na nasze tereny czy chcesz przelatywać nad tym wszystkim? xD

[Ellie]

Wyleciałam z Tiarą.
_____________
Od razu na nasze tereny xD

[William]

_____________________________
No to pędzikiem, ja tu jeszcze trochę porosnę...xD

[Ellie]

______________
xD

[William]

Siedemdziesiąt trzy krzewy iglaste, pokręcone, jakby wyszły spod ręki mistrza bonsai. Bladosine wielkie odłamki skał, leżące jak nadpsute mięso. Biała czapa śniegu na szczycie gór. Królewskie barwy jesieni na zboczach porośniętych lasem.
Gałęzie Drzewa poruszyły się lekko, choć nie było wiatru.
Jego Pień wygląda jak sylwetka człowieka z otwartymi do krzyku ustami. Ale nie wydobywa się z nich żaden dźwięk.
Drzewo to drzewo.
Drzewa nie mówią.

[William]

Siedemdziesiąt trzy krzewy iglaste, pokręcone, jakby wyszły spod ręki mistrza bonsai. Bladosine wielkie odłamki skał, leżące jak nadpsute mięso. Biała czapa śniegu na szczycie gór. Królewskie barwy jesieni na zboczach porośniętych lasem.
Drzewo o Pniu ukształtowanym w sylwetkę człowieka stoi, jakby na coś czekając.
Ale Drzewo to drzewo.
Drzewa nie ruszają się bez wiatru.
Drzewo jest drzewem.
Siedemdziesiąt trzy krzewy iglaste, pokręcone, jakby wyszły spod ręki mistrza bonsai. Bladosine wielkie odłamki skał, leżące jak nadpsute mięso. Biała czapa śniegu na szczycie gór. Królewskie barwy jesieni na zboczach porośniętych lasem.