Pustkowie

[William]

-Nie. Idziemy, póki możemy. - wstałem i znów ruszyłem przed siebie. Za mną podążył Locaha.

[Ellie]

Pokręciłam głową lekko i ruszyłam dalej. Obok mnie szła Tiara.

[William]

Szedłem przed siebie miarowym, równym krokiem, ze zmarszczonymi brwiami patrząc na choryzont.

[Ellie]

Szłam dalej przed siebie.

[William]

***Jakieś dwie godziny później***

Zatrzymałem się, wszystko dookoła mnie wirowało, centrum mojego widoku stanowiła ciemna plama, jedynie na obrzeżach coś jeszcze widziałem. Mięśnie mi drżały, głowa ćmiła bólem. Jedyne co teraz czułem to wszechogarniające zmęczenie i ból w miejscu, gdzie miałem zabliźnioną ranę po strzale.

[Ellie]

Spojrzałam na Williama.
-Co się stało?-spytałam go zaniepokojona.

[William]

-Nic, tylko ta strzała była chyby była lekko zatruta...

[Ellie]

-Może chcesz wody z jeziora?

[William]

-Nie, dzięki. -odparłem, a w myślach dopowiedziałem: ''To nic nie da, bo już zaczęła działać.''

[Ellie]

Skinęłam głową.
-Teraz musisz się przespać.

[William]

-Dobra, i tak już zaczynam gadać bez sensu. - mruknąłem, rzucając torbę na ziemię. -Locaha, prześpij się.
-Jasne. - mruknął Smok, patrząc na mnie nieufnie.
-Spokojnie, nigdzie się nie wybieram. W stronę światła też nie. Zawsze wybieram mrok. - rzuciłem Locahsze znużony uśmiech przez ramię i położyłem się.
-Ja będę trzymał straż. Nie chce mi się jednak spać. - Smok wstał i zwinął się dookoła mnie, Ellie i Tiary jak mur.
-Jak chcesz. - mruknąłem. -Wy też odpocznijcie. - odezwałem się do Tiary i Ellie.

[Ellie]

Położyłam się, a obok mnie Tiara. Przykryła mnie i Williama skrzydłem.

[William]

Oparłem się o skałę, na wpół siedząc.

[Ellie]

W nocy przyśnił mi się koszmar. Zaczęłam się wiercić.

[William]

Sam nie wiedziałem, kiedy zasnąłem. W środku nocy, o godzinie szakala, kiedy śpi się najmocniej, coś mnie obudziło, jakiś ruch. Na wpół przytomnie spojrzałem na Ellie.