Wielki Szczyt

[William]

-Nie ufam mu? To on mi nie ufa. - mruknąłem.

[Ellie]

-Rozmawiałam z nim. Mówił, że się od niego oddaliłeś, odkąd on umarł.

[William]

-Nie umarłem, kiedy on umarł, co znaczy, że nigdy nie łączyła nas ta właściwa więź. Nic mnie tu już nie trzyma. Chcę znaleźć partnerkę, wychować smoczęta. Oczywiście on nadal jest moim przyjacielem, ale już nie jest dla mnie wszystkim.

[Ellie]

-Zauważ, że nie do końca umarł. Może dlatego ty nie umarłeś.

[William]

-A może po prostu dlatego, że nie był mi pisany, jako ten, z którym miała mnie łączyć więź.

[Ellie]

-Uparłeś się przy swoim i wmawiasz sobie, że na serio tak jest. Porozmawiajcie chociaż. Dawno nie widziałam, żebyście zamienili ze sobą zwykłe "cześć". Chodź. Albo leć, jak wolisz.

[William]

-Zresztą, nie ważne. - mruknąłem, jakby się nie odezwała. -Odlatuję. Wrócę jeszcze, on wciąż jest w końcu moim przyjacielem, ale nie przez najbliższą dekadę.

[Ellie]

Zdenerwowałam się na niego.
-Locaha! Skoro jest twoim przyjacielem, to dlaczego TERAZ z nim nie porozmawiasz? Tylko za jakąś dekadę?

[William]

-Bo za dekadę będę mógł - odgryzłem się. -A teraz nie.

[Ellie]

-Teraz nie? A to ciekawe. Czemu teraz nie? Coś ci stoi na drodze, czego nie będzie już za dekadę?

[William]

-Owszem, stoi, to moje sprawy. - rozwinąłem skrzydła.

[Ellie]

Rozzłoszczona spojrzałam na niego.
-A co, jeśli Williama za dekadę tu nie będzie? Zastanowiłeś się nad tym?

[William]

-Jak: nie będzie? Jest nieśmiertelny, przynajmniej po tej ostatniej śmierci. Smoki to widzą - dodałem kąśliwym tonem. -Nigdzie też nie wyjedzie, bo tu jest bezpieczny, jeśli chodzi o wrogów.

[Ellie]

-Jakby nie patrzeć, dekada to bardzo długo. Skąd możesz wiedzieć, że wrogowie nie znajdą sposobu na pokonanie go? Nikt nie jest do końca nieśmiertelny, każdy prędzej czy później umiera.  A bez ciebie, Locaha, William na pewno by sobie nie dał rady. Ja mu tym bardziej nie pomogła. Dotarło do ciebie?

[William]

-Cóż, znaje się on jest. Dekada to tylko 10 lat. I nie, nie dotarło. Lecę.